Kilka...set słów na koniec.

Ymm, co ja mam niby napisać? Hmm, zdecydowanie nie przemyślałam tego postu i wielu poprzednich, jeśli już mówię :/ Pewnie przydałyby się jakieś podziękowania, co nie? Nie jestem w tym dobra. Co ja zrobię jak dostanę Oscara? Okej, nieśmieszne. Przejdźmy do konkretów może.

***

Wielki aplauz należy się pierwowzorowi jednego z głównych bohaterów tego odpowiadania, a mianowicie mówię o Louisie. Tak, super, mega błyskotliwe teksty, które padły z jego ust są zaczerpnięte od Alicji (@TodayImUnicorn). Dosłownie, skopiowane z rozmów na twitterze czy facebooku ;) No i jedna z nielicznych opieprzała mnie za niemal każdy rozdział XD

Podziękowania należą się także Patce (@crystalsfable), która zawzięcie debatuje ze mną na twitterze. Przez praktycznie całe opowiadanie męczyła mnie o Louellę (no bo to przecież #1 fan tej pary:)) i nie daje mi przez to żyć, że skończyło się trochę inaczej niż sobie wymarzyła. Teraz też się nie poddaje, bo chce wywalczyć coś nowego do czytania, zostały nawet podjęte kroki w tej sprawie- NFLM (No for lazy Mint), czyli petycja we współpracy z Natalią (@Little_Black_1D), o szczegóły proszę pytać jedną albo drugą, albo najlepiej od razu obie XD

Dziękuję wszystkim i każdemu z osobna. Nie będę wymieniać, bo pewnie bym kogoś pominęła, a tego nie chcę za nic w świecie. Wszyscy jesteście bardzo ważni ;D

DZIĘKUJĘ

Tym, którzy komentowali, co było niezwykle miłe i wywoływało na mojej twarzy uśmiech. You were making my days <3

Tym, którzy czytali, ale nie komentowali także, no cóż ;)

Podziwiam każdego, kto przeczytał całe to opowiadanie, a jeszcze bardziej, jeśli zrobił to „hurtowo”. Serio, ja bym nie dala rady, za bardzo mnie irytuje ta historia.

***

FAQ (Pozwoliłam sobie niektóre skopiować z komentarzy pod DODATKIEM. Niektóre się powtarzały, więc odpowiadałam na nie tylko raz :))

1. Wiesz że cię kocham?

Ja siebie też LOL :) Dziękuję, też was kocham <3 Często wracam i czytam wasze ciepłe słowa zostawione pod rozdziałami i od razu dzień wydaje się jakiś szczęśliwszy :)

2. Zaczniesz pisać coś nowego?

Nie mówię tak, nie mówię nie, nie potwierdzam niczego z powodu mojej małej ilości czasu wolnego (z tendencją malejącą na dodatek :<). Patka i Natalia postanowiły zorganizować petycję No for lazy Mint w związku z moją niezdecydowaną naturą. Zbierają podpisy. Powiedziałam, że jeśli będzie ich 150 (czyli mniej więcej połowa z liczby osób, które zadeklarowały się kiedyś w ankiecie, że czytają mojego bloga), to zaczynam pisać nową historię bez żadnego marudzenia.

3. Czekam na kolejną historię, pisałabyś ją kolejne 2 lata.

Dwa lata murowane, jeśli nie więcej!  A gdzie tam, więcej.

4. Jeśli to przeczytałaś to wiedz, że Cię kocham ♡

Przeczytałam WSZYSTKIE komentarze. Każdy mnie niezmiernie cieszy, dziękuję, że zostawiacie coś pod notkami. To naprawdę motywujące. Dzięki temu wiedziałam, że chcecie czytać dalej, więc pisałam kolejne rozdziały :) Gdyby nie to, to pewnie moja słomiana motywacja już dawno by mi kazała zostawić tą historię niedokończoną. 

5. Zrobisz ranking na najbardziej upierdliwych czytelników?

Właściwie nie ma co tu robić rankingu. Wszystkie miejsca od początku do końca zajmuje ex aequo, proszę o werble… Patka! (ta obsesja na punkcie Louelli przesądziła wszystko). Gratulujemy.

6. Trochę szkoda mi teraz Lou...

Mnie też :( Ale czego bym nie napisała to i tak któraś strona byłaby zawiedziona. Zdecydowałam się na zakończenie otwarte, żeby każdy sobie dopowiedział dalszą część według własnego uznania (za co zostałam prawie zlinczowana, swoją drogą…), a potem opublikowałam dodatek do epilogu, który pokazuje MOJĄ wizję „co by było, gdyby…”.

7. Co się stało, że on żyje? Że nie zabił się dla niej? I jeszcze jedno. Dlaczego do cholery(przepraszam), on nie wyznał jej miłości w ogrodzie w altance, kiedy ona mu powiedziała co czuje?!

Lekka poprawka, próbował się zabić, ale go uratowano(wzmianka o sanitariuszach na końcu epilogu). A co do miłości, chyba wszystko zostało powiedziane w liście, tak mi się wydaje przynajmniej, ale nie podejmę się sprawdzenia, bo znowu będę płakać jak bóbr :<

***

Mam dla was krótki fragment rozmowy Stelli i Jane, która nie weszła do rozdziału 26.

-Skoro upierasz się, że nie jesteś klonem, to bez problemu odpowiesz mi na kilka pytań- zapędziła mnie w kozi zaułek. Co mi zostaje, jeśli nie spróbować?

Przytaknęłam głową.

-Okej, okej, niech pomyślę- przetarła wolną ręką podbródek. O rany, co jej do głowy strzeli, jakieś niuanse, na które już się nawet nie zwraca uwagi? Proszę, nie...

-Jane, nie mamy całego dnia- ponagliłam ją, chociaż to była tylko marna wymówka, ja po prostu chcę już zakończyć temat fake'u, a tu nagle gramy w zgadywanki, które tylko przedłuża ta rozmowę.

-Już, już, okej, a więc kim chciała zostać Stella Kate naprawdę?

-Aktorką. Starczy?- odpowiedziałam migiem i mając cichą nadzieję, że jedno pytanie ją zadowoli.

-To było za łatwe, wystarczyło przeczytać na wikipedii, więc to się nie liczy!- wyjaśniła, a mnie prawie szlak trafił. -ulubiony cover?

-SOS Rihanny.

-Ehh- sykneła pod nosem. Drugi punkt dla Stelli, Jane ciągle zero. -Dobra, to ostatnie, ale tylko najprawdziwsza Candy będzie wiedzieć- poinformowała, a ja spojrzałam na nią wyczekująco. -co się stało w Paryżu?

-Coś konkretniej?- Spytałam, bo przecież tam się wydarzyło tak wiele, że nie mam najmniejszego pojęcia co ją może najbardziej interesować.

-Ha! Nie wiesz! Miałam rację!- powiedziała triumfalnie, podnosząc rękę w gore jako znak zwycięstwa nade mną.

-Nie, Jane- zgasiłam jej chwilowy entuzjazm. -Po prostu nie byłam pewna o które ze zdarzeń ci chodzi. Czy to to, że pomyliłam samoloty, albo to, że spotkałyśmy się przypadkiem w kawiarni, co zaowocowało planem wkręcenia Harryego, kiedy ten myślał, że nie żyję? Zayn zobaczył mnie w przebraniu Emmy i dzięki twojej pomocy, umówił się ze mną na randkę, gdy pech chciał, że ja jako ja byłam juz umówiona z Harrym. Z pomocą przyszedł Louis, który w sumie od początku nam pomagał. Wszystko na szczęście sie dobrze skończyło i co ważniejsze- nie wydało- mówiłam z prędkością karabinu maszynowego, podkreślając ostatnie dwa słowa, co było równoznaczne z tym, ze nie jestem jakimś klonem czy czymś tam, co ona sobie wymyśliła.

-Ach, Stella, to jednak ty!- krzyknęła przepełniona euforią i rzucając byle gdzie "drogocenny kij do golfa", jak to mówił Styles, uścisnęła mnie bardzo, ale to bardzo mocno.

-D...Du...Du...Dusisz...- wymruczałam, ledwo łapiąc powietrze do płuc.

-Wybacz- natychmiast mnie puściła i usiadła obok w dokładnie tym samym miejscu, które zajmowała ostatnio. -A wracając do twojej głupoty- spojrzała na mnie znacząco- to myślę, że nie tylko ty się zakochałaś, ale Harry też. No i Louis również, co mówiłam od dłuższego czasu.

-Teraz to wymyślasz- odparłam oburzona, wypraszam sobie, oni mnie nie kochają, koniec, kropka.

-Nieee eee- uśmiechnęła sie od ucha do ucha. -Może tego nie dostrzegasz, będąc w centrum, ale ja to obserwuje z boku i racjonalnie oceniam. Zdecydowanie wpadłaś IM w oko.

-Przestań, to nieprawda, my się tylko przyjaźnimy.

-Wmawiaj sobie, słonko, wmawiaj- poklepała mnie po ramieniu, starając się nie wybuchnąć śmiechem przez moja niepocieszona minę.

***

To tyle. Jeszcze raz bardzo dziękuję. Dalej nie wierzę, że to koniec. Naprawdę. Moje przyzwyczajenie sprawdzania bloga za każdym razem, kiedy włączam komputer chyba mnie nie opuści. Jesteście w ogóle szaleni, ponad 100 tysięcy wyświetleń! Wow! Niesamowite :D

Żegnajcie.

Nie, to nie wygląda fajnie.

Na razie, do napisania! ♥ Pozdrawiam, ściskam ciepło wszystkich i każdego z osobna!

Ewentualne wiadomości na temat nowego opowiadania zamieszczę tutaj i na twitterze.

TWITTER [twitter.com/loudmint]

ASK.FM [ask.fm/loudmint]

INSTAGRAM [instagram.com/loudmint]

TUMBLR [noticemagic.tumblr.com]