Rozdział 1 "Coś czuję, że zapiszę się na kurs aktorski"

-Nie obawiaj się, będzie dobrze…- Evelyn próbowała mnie pocieszyć, widząc mnie całkiem roztrzęsioną. Czułam, że zaraz upadnę, a jej słowa jedynie pogarszały całą sprawę. Zazwyczaj, gdy ktoś ci mówi- nie stresuj się, stajesz się bardziej zdenerwowany całą sytuacją i nic nie jest w stanie ci pomóc. Tak… Ona chyba czegoś takiego nie zna, jest zbyt zabieganą osobą, żeby zauważyć stres czy nerwy, czy COKOLWIEK  innego. Słowo daję, że Evelyn wpakuje się kiedyś pod koła jakiegoś samochodu i stwierdzi, że to jakiś nierozgarnięty rowerzysta nie zdążył wyhamować.

Gdy weszłyśmy do środka pomieszczenia, moje oczy napotkały pewną kobietę (i tylko ją jedyną). Gdy nas zauważyła, uśmiechnęła się promiennie i przybliżyła do nas, by się przywitać.

-Dzień dobry, jestem Grace, a ty musisz być Stella, prawda?- zapytała.

-Zgadza się- odpowiedziałam i uścisnęłam dłoń, którą podała mnie i mojej menedżerce.

-Och, zmieniłaś fryzurę?- wtrąciła Evelyn.

-Tak, poprzednia mi się znudziła, nosiłam ją całe trzy tygodnie, potrzebowałam odmiany- odpowiedziała kobieta.

Moment, mam dwa pytania. Primo, one się znają? I secundo, czy to ten sam typ człowieka, jakim jest Evelyn? Jeśli tak, to wszystko jasne, żyję otoczona wariatami. Kto normalny zmienia swoje włosy non stop, do Evelyn byłam przyzwyczajona, ale widzę, że głupota rzeczywiście jest zaraźliwa i teraz mam najszczerszy, żywy dowód.

Grace zaprosiła nas na sofę, by nie stać tak w progu drzwi. Okazało się, że nowopoznana to wice-menedżerka zespołu, w którym jest mój chłopak. Na czas nieobecności szefa, ona odpowiada za wszystkie interesy. Ponadto dowiedziałam się, że Evelyn i Grace znają się z uczelni, ale potem kontakt został przerwany po wyjeździe jednej z nich do Ameryki. Zaczęły wspominać stare czasy i sprawiało im to tak dużo radości, że zapomniały o TEJ sprawie.

-O, a pamię– - Evelyn momentalnie przerwała, gdy ponownie na mnie spojrzała. –Gracie, miło się rozmawia, ale obowiązki czekają i czas nas trochę ogranicza. Stella jest, ale drugiego zainteresowanego nie widzę. Gdzie go zgubiłaś?- zapytała przyjaciółkę.

-Harry? Rozdaje autografy, już do niego dzwonię, żeby się trochę pospieszył- wyciągnęła telefon i przyłożyła go do ucha. –Będzie za dziesięć minut. Fanki są wszędzie, gdzie tylko pójdzie.

-Znam to- powiedziała moja menedżerka.

-Ja jeszcze pójdę do łazienki- wtrąciłam, Evelyn skinęła głową i powróciła wraz z Grace do wszelkich ustaleń mojego „związku” .

Właściwie nie miałam potrzeby, aby znaleźć się w toalecie, chciałam jedynie przemyć ręce zimną wodą. Moje nerwy nie ustępowały, wprost przeciwnie, teraz denerwuję się jeszcze bardziej niż wcześniej. Boję się tego „układu”, nie wiem, czego mam się spodziewać i… jaki on jest. Czy to normalny chłopak albo może rozpieszczona gwiazda popu bądź typowy bad boy?

Stałam tak przez chwilę nad umywalką. Spojrzałam w lustro, moja twarz wyglądała blado, bardzo blado, nie pamiętam, kiedy byłam ostatnio w takim stanie.

Zamknij się, Stella. Chcesz być numerem jeden, więc wykorzystaj daną ci szansę. Miałaś wybór i powiedziałaś „tak”.  Musisz się wziąć w garść!- zaczęłam na siebie krzyczeć w myślach. W sumie, mam rację, zrobię tak, jak pomyślałam- wezmę się w garść. Poprawiłam usta błyszczykiem, ostatnie spojrzenie w zwierciadło i ruszyłam śmiało przed siebie. Mój entuzjazm odczuł ktoś po drugiej stronie drzwi. Musiałam umilić życie, skoro nie sobie, to innej osobie. Taka już jestem- niezdarnie pomocna.

-Przepraszam, nie chciałam cię uderzyć- powiedziałam do nieznajomego chłopaka.

-Nic się nie stało- odpowiedział, ale widząc moją skrzywioną minę, dodał jeszcze: to tylko lekkie otarcie i kilka kropel krwi. Jestem pewny, że nie umrę- mówiąc to uśmiechnął się, odsłaniając śnieżnobiałe zęby. Przetarł drugą ręką ranę, po której nie było za chwilę najmniejszego znaku. –Nie został nawet ślad, mówiłem, że to nic wielkiego,…-

-…Stella- dokończyłam.

-Ach, tu jesteś!- usłyszałam za sobą głos menedżerki i chwilę później poczułam jej dłoń na moim ramieniu.

-Cóż, Stella, piękne masz imię- stwierdził chłopak.

-A, dzięki, to z włoskiego, znaczy gwiazda- Evelyn odpowiedziała za mnie, ciągnąć jednocześnie w drugą stronę korytarza, na co nieznajomy zaczął się śmiać, a ja jeszcze raz na niego zerknęłam. Musiałyśmy wyglądać komicznie, bo uśmiech nie schodził mu z twarzy, a gdy znikał już z mojego pola widzenia, zauważyłam, że mi pomachał. Był całkiem… słodki i… przystojny…

-Zaraz go poznasz, jest już w środku, to będzie wasze pierwsze spotkanie- powiedziała Evelyn.

Jakbym zdążyła zapomnieć, że to pierwsze spotkanie, naprawdę.

-Jestem pewna, że między wami będzie dużo chemii- dodała.

-Nigdy nie byłam dobra z chemii, miałam ledwo tróję- oznajmiłam ze stoickim spokojem, na co przewróciła teatralnie oczami. Lubiłam się z nią drażnić, ale chyba stwierdziła, że dzisiejszy dzień nie jest dobry na żarty. Lekko popchnęła mnie w stronę drzwi, a gdy je otworzyłam, wręcz tonęłam w zielonych tęczówkach Harry’ego. Tak, chyba tak właśnie miał na imię. Przedstawił się, ale przegapiłam ten fakt, zapytał o moje imię, ale to również umknęło mojej uwadze.

-Nazywa się Stella, Stella Kane- odpowiedziała za mnie menedżerka.

-D… Dokładnie, Stella właśnie Kane się nazywam- potwierdziłam.

„Stella właśnie Kane się nazywam”, świetny tekst dziewczyno, przeszłaś samą siebie. Poczułam, że się rumienię.

-Więc, jak miło. Dwoje kochanków na niby wreszcie się spotkało- tym razem odezwała się Grace. –Dzieci, niesamowicie razem wyglądacie. Stella, jesteś atrakcyjna, ty też jesteś, Harry. A przecież wszyscy doskonale wiemy, że piękni ludzie powinni być razem. To jak… wasze przeznaczenie. Nie można się mu sprzeciwiać, bo to i tak nic nie zmieni.

-To jest to, czego właśnie szukałam- powiedziała ekstremalnie podekscytowana, a ja i Harry wymieniliśmy pytające spojrzenia. –Prawdziwe emocje- wyjaśniła, podając nam tym samym ogromne paczki kartek spiętych spinaczami. Jedna z nich miała wydrukowane imię Harry’ego, zaś na drugiej widniało moje.

-Plan zakłada, że wasz związek będzie trwał rok czasu. Nie za długo, żebyście stali się jak stare, dobre małżeństwo, ale wystarczająco, aby ludzie uwierzyli, że to coś poważniejszego. Hmm… otwórzcie pierwszą stronę- Grace spojrzała na dokumenty, które trzymaliśmy w rękach. Zrobiliśmy jak kazała, oczywiście ja miałam z tym lekkie kłopoty, ale Harry, widząc moje nieudolne działania, pomógł mi.

-Dzięki- posłałam mu pełne wdzięczności spojrzenie, a on się uśmiechnął.

-Tutaj- Evelyn kontynuowała- macie pytania na temat partnerów, a odpowiedzi na nie musicie poznać. Wiecie, takie rzeczy, których nie znajdziecie o sobie w Internecie, ale będąc w związku, wiedzieć powinniście. Możecie, oczywiście, dodać jakieś od siebie. Spróbujcie się do siebie zbliżyć, zanim cały świat dowie się o waszej relacji, dopiero potem przejdziemy do dalszych etapów planu.

Zbliżyć? Brzmi strasznie już na samym początku, ciekawe co one jeszcze wymyśliły? Muszę jednak przyznać, że Harry wydaje się normalny, ale nie jestem pewna czy to mógłby być ten jedyny. Trudno będzie mi zaufać obcej osobie, tym bardziej zbliżyć do niej. Coś czuję, że zapiszę się na kurs aktorski.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 
Dzień dobry, na początku chciałabym zaznaczyć, że bardzo się cieszę, że przypadł Wam do gustu mój pomysł na opowiadanie. Dziękuję za miłe słowa. Po drugie, wiem, że nie pisałam, jestem strasznym leniem. Jeśli chcecie czytać dalsze rozdziały, czucie się zobowiązani do wygarnięcia mi, gdy długo nie będę dodawać :D Po trzecie, mam nadzieję, że rozdział wam się spodoba, osobiście nie zadowala mnie.
Teraz idę założyć twittera, nie wiem jak ja go ogarnę, pewnie tak samo, jak facebooka, na którym do tej pory nie wiem co i jak :/ No nic, lecę odwiedzić wasze królestwa, pozdrawiam :) xx